Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z opisem na stronie
Polityka prywatności
. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.
Jednoręczny średniowieczny miecz rycerski o prostym, popularnym w XIV wieku kształcie jelca i głowicy. Kuta głownia, stalowy jelec i głowica pozwalają na używanie miecza podczas pokazów i walk rycerskich.
Jednoręczny miecz z kutą i hartowaną głownią. Projekt miecza opiera się bardziej na doświadczeniach bojowych niż wskazówkach historycznych. Parametry miecza zostały opracowane przy wydatnym udziale organizatorów inscenizacji bitwy grunwaldzkiej.
Jednoręczny miecz legionistów rzymskich, używany od III wieku p.n.e. do III wieku naszej ery. Miecz posiada stalową, hartowaną głownię z dobrze widoczną ością. Jelec jest wykonany z mosiądzu tak samo jak głowica i karbowany uchwyt rękojeści.
Jednoręczny miecz pochodzący z przełomu X-XI wieku. Kuta i hartowana głownia umożliwia używanie go w walkach rycerskich. Doskonałe parametry bojowe i wysoka jakość wykonania.
Jednoręczny miecz pochodzący z połowy XIII wieku (typ Xa lub XI wg Oakeshott'a). Jest to wczesny typ miecza, który odznacza się ciekawą formą głowicy w typie D i jelcem utrzymanym w typie 1a (Oakeshott). Kuta i hartowana głownia umożliwia używanie go w czasie pokazów i walk rycerskich.
Miecz rycerski z XV wieku Oryginał znaleziono w miejscu bitwy pod Castillon (1453r.) we Francji. Tego typu miecze były często spotykaną bronią w okresie późnego średniowiecza, łączyły w sobie zarówno piękno formy jak i wysokie walory bojowe.
Miecz rycerski z XV wieku Oryginał znaleziono w miejscu bitwy pod Castillon (1453r.) we Francji. Tego typu miecze były często spotykaną bronią w okresie późnego średniowiecza, łączyły w sobie zarówno piękno formy jak i wysokie walory bojowe.